+ Üzerime örttüğün aruz mavisi örtüye iyice sarınıyorum.Hava sıcak.Ruhum soğuk.Asla ısıtılamayacak bir ruh.Alevlerin eritemeyeceği buzlar.Gözyaşlarım ateşten doğmuş,parlak bir yıldızdan kopmuşçasına yakıyor tenimi.İktidara acı gelmiş.Hüznü ise sadrazam yapmış.Ruhuma işkence ediyorlar gelmesi kaçınılmaz idamdan önce.Göremiyorum.Kötüsü de bu ya.Göremiyorum,hissediyorum.Kulaklarımla duyamıyorum,ruhumla duyuyorum.Ve daha da kötüsü benimsiyorum.Gezegende bir şehir aydınlanırken birisi de bir ışık yaksa ruhumda diyorum.Asla duyulamayacak feryatlarla çınlatıyorum ruhsuz ve rutubetli hücremi.Hala soluk alıyorum.Karabasanlarla sohbet ediyorum.İşler kötüye gidiyor.Ruhumu intihara sürüklüyorum.Canım yanıyor.Yüreğimden dökülmeye başlayan sızıları faniler fark ediyor.Zayıflıyorum.İstediklerimi büyük bir arzuyla isteyemiyorum.İstediğim kadar istemiyorum. Ruhumun firardan idam yemesi kaçınılmaz.Giyotin yolun sonunda.Gözyaşları idam edilirken bunun acısına dayanamayan kahkahalarda ihtihar edecek.Mutlu olamıyorum.Mutsuz olmayı bile doğru düzgün beceremiyorum.Ruhumu kapattığım,gizlediğim için mutlu olamayacağım asla.İnsanlar beni kıramayacak.Ben kendimi kırmayı seçtim.Ruhumu sürdüm ıssız vadilere.Yaman yeller esen kanyonlarda boynunu büküyor duygularım.Kardelen beyazlığındaki narin boyunlarını dikleştirip bakmak istiyorlar.İzin vermiyorum.Kırılmalarından korkuyorum.Düşlerimi yere savuruyorum.Fevkalade!Artık kırıklar her yerde.Cevapsız soruların cevabını arıyorum.Hiç bir şey şifa veremiyor.Yüzleşmek istiyorum kendimle.Aynaya bakıyorum.Çok kıvırcık sayılamayacak kadar yer yer muazzam,yer yer çevrelediği yüze isyan eden dalgalardan oluşan sarının bir kaç tonundan nasibini almış hırçın olabileceği kadar ipeksi saçlar.Kar yağdığında;kristalize karın arasında kamufle olabilecek kadar beyaz ve saf bir ten.Bazen hüzünle,bazen bir kahkayla bazense kibirle burkulan küçük kırmızı dudakların sol üst köşesinde kimsesiz minik bir ben.Köprüsü çok çıkık olmasada varolan bir burnun üstünde,irisin göz bebeğine yakın kısmı sis mavisine hizmet eden,dışarıya doğru açılan bölgelerdeyse yeşilin hakimiyetini sürdürmekte olduğu bir çift parlayan göz.Kral ve Kraliçe'nin daimi şövalyesi,onların ihtişamına ihtişam katan uzun kirpikler.Yanaklar genelde rengi solmuş kurutulmuş yapraklara benziyor.Yorulmuş yapay tebessümlerden yeminlenmiş bir daha eski pembeliğe dönmeyeceğine.Pes etmiş gamzeler.Öğrenmiş bu çehrede kendine yer edinen buruk tebessümler aslında irticaidir,zehirliyordur ruhu;toptan bırakmış gülümsemeyi.İnce hastalıktan süzülmüş gibi görünen bir surat.Serumların fayda edemeyeceği bir ruh hali.Umursamaz,dalgın.Gülümsemeye ihtiyacı olan gözler,tınısında kimsesiz bir hüznün barındığı bir ses.Dudaklarımı kıvırarak fransızca bir şarkı mırıldanıyorum.Kelimeleri,burunda bulunan bir kemik yüzünden hafif yutarak söylüyorum.Hızlı okumaktan olsa gerek hızlı konuşuyorum yine de dilim şarkıya alışmış şarkının ezgisiyle uyumlu dans ediyor dudaklarımdan dökülen kelimeler.Şarkı bitiyor.Ağzımı nazik bir el harketiyle kapatıp esniyorum.Bir an ayakta öylece duruyorum.Göz kapaklarımı üşüyen gözlerimin üstüne örtüyorum.Onlar da incinirse geriye ne kalır korunacak?Bilirim ki parıltılar sönecek yakında son günlerimiz beraberce geçsin diyorum.Kendi ruhumu korurken onu kısıtlıyarak incitiyorum.Kendi hayatımda iz bırakamasam diyorum kendi kendime.Etkisiz eleman olsam.Parmaklarım uzun zamandır dokunmadığım siyah pianonun beyaz tuşları üzerinde gezinirken küçüklüğümde annemin onu büyük bir huzurla çaldığını anımsıyorum.Pianonun sesi beni uzun zamandır duyumsamadığım anılar ile baş başa bıraktığında yüzsüzce bir kaçma isteği kaplıyor içimi.Hala aynadan kendimi izliyorum.Acaba bir sonraki hamlesi ne olacak diyorum.Bazen sadece beni izlediğini belli etmemek için benimle aynı şeyleri yaptığını düşünüyorum.Hafızasına benimle ilgil notlar kaydettiğini,benim her hareketimi adı gibi bellediğini biliyorum.
Aynalardan da korkuyorum.Beni benimle baş başa bırakıyorlar. Saatin tik taklarını da sevmiyorum.
Dilleniyorlar beynimde.
Beni benimle baş başa bırakıyorlar.
Pianonun sesi,bedenimi ürpertiyor.
Beni benimle baş başa bırakıyor.
Biliyor musun aynaları da sevmiyorum artık.Beni benimle baş başa bırakıyorlar.Boş karanlıkta karşılaştığım tek şey gözyaşlarımdan gelen acı dolu feryatların yankısı oluyor.Beni benimle baş başa bırakıyorlar...
C.tesi Tem. 31, 2010 12:34 pm